درباره من
به نام خدایی که عشق را آفرید تا من و تو عاشق شویم.
سلام
من مارال هستم
و رضا همسرمه
اینجا خاطرات روزای طلایی زندگیمونو می نویسیم
ما بعد از یک سال و نیم دوری از همدیگه به هم رسیدیم.
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- اسفند 1391 3
- بهمن 1391 1
- بهمن 1390 3
- آذر 1390 1
- آبان 1390 1
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 4
- مرداد 1390 4
- تیر 1390 2
- خرداد 1390 3
- اردیبهشت 1390 5
- فروردین 1390 3
- اسفند 1389 4
- بهمن 1389 3
- دی 1389 11
- آذر 1389 5
آمار : 12767 بازدید
Powered by Blogsky
لحظه هارو می شمارم...
امشبو نه فردا شبم نه ....
ولی پس فردا شب پیشه خودمی عزیزم.
بعد از 20 روز می بینمت
نمی دونی چه جوری دارم لحظه هارو می شمارم
خیلی دلتنگتم عزیزم
راستی عشقم امروز وبلاگ نوشته بوده یه پست طولانی
ولی پاک شده و نتونسته بزاره تو وبلاگ
وقتی اومد پیشم دوباره می نویسیم با هم
.
.
.
مارال
1389/11/04 ساعت 10:28 ب.ظ
چهل روز از فراق برادر زینب (س)گذشت
درغروب عطش آلود وقتی برق شقاوت خنجری آبگون بر خنجر آخرین شهید نشست . وقتی صدای شکستن استخوان در گوش سم ها پیچید و آنگاه که خیمه ها در رقص شعله ها گم شدند ، جلادان همه چیز را تمام شده انگاشتند هشتاد و چهار کودک و زن در ازدحام شمشیر از ساحل گودالی که همه هستی شان را در آغوش گرفته بود گذشتند . تازیانه در پی تازیانه تحقیر و توهین و قاه قاهی که با آه آه کودکان گره می خورد ، گستره ی میدان شعله ور را می پوشاند .
دشمن به جشن و سرور ایستاده است و نوازندگان دست افشان و پای کوبان در کوچه های آراسته به انتظار کاروانی هستند که با هفتاد دو داغ با هفتاد و دو پرچم با شکسته ترین دل و تاول زده ترین پا به ضیافت تمسخر و طعنه و خاکستر و خنده آمده است .زنان با تمامی زیورآلاتشان به تماشا آمده اند . همه را اندیشه این است که با فرونشستن سرها بر نیزه ، همه ی سرها فرو شکسته است .
اما خروش رعد گونه ی زینب (ع) ، آذرخش خشم سجاد (ع) و زمزمه ی حسین (ع) بر نیزه ، همه چیز را شکست . شهر یکپارچه ضجه و اشک و ناله شد و باران کلام زینب جان ها را شست و آفتاب را از پس غبارها و پرده ها به مهمانی چشم های بسته آورد .
چهل روز گذشت . حقیقت عریان تر زلال تر از همیشه از افق خون سر برآورد . کربلا به بلوغ خویش رسید و جوشش خون شهید ، خاشاک ستم را به بازی گرفت .
خونی که آنروز در غریبانه ترین غروب در گمنام ترین زمین در عطشناک ترین لحظه بر خاک چکه کرد ، در آوندهای زمین جاری شد و رگهای خاک را به جنبش و جوشش و رویش خواند .
چهل روز آسمان در سوگ قربانیان کربلا گریست و هستی ، داغدار مظلومیت حسین (ع) شد .
اربعین است . عشق با تمام قامت بر قله ی "گودال" ایستاده است ! دودستی که در ساحل علقمه کاشته شد ، بلند و استوار چونان نخل های بارور ، سربرآورده و حنجره ای کوچک که به وسعت تمامی مظلومیت فریاد می کشید ، آسمان در آسمان به جستجوی هم صدا و همنوا سیر می کند .
عرض ادب واحترام وتسلیت پیشگاه مولانا صاحب الزمان(عج) وشمادوست بزرگوار به مناسبت اربعین اباعبدالله الحسین(ع)
آجرک الله یاصاحب الزمان